Szkoła Podstawowa w Jeziorzanach

Prawdopodobnie pierwszą szkołą w Jeziorzanach/dawne Łysobyki/ była szkoła żydowska, założona już ok. 1764 r. za zgodą biskupa Sołtyka. Jednak pierwsze informacje dotyczące szkoły pochodzą z 1820 r. i należy do nich wykaz mieszkańców Łysobyk/Jeziorzan, którzy płacili pensję nauczycielowi.

Notatka z 1831 r. dostarcza nam wiedzy o:

- budynku szkoły - szkoła mieściła się w drewnianym, ciasnym budynku,

- liczbie uczniów - uczęszczało do niej 50 dzieci,

- nauczaniu - zajęcia odbywały się w okresie zimy i prawdopodobnie prowadził je jeden nauczyciel.

Kolejna wzmianka pochodzi z końca XIX w., a dokładniej z 1890 r. i podaje nazwisko nauczyciela uczącego w szkole, która w tym czasie leżała na terenie zaboru rosyjskiego. Był to oddany carowi p. Siuchta.

W 1915 r. sytuacja geopolityczna zmieniła się.

Rosjanie zostali zmuszeni przez wojska niemieckie i austriackie do wycofania się. Powstała granica stref okupacyjnych przebiegała wzdłuż rzeki Wieprz. Łysobyki/Jeziorzany znalazły się w strefie niemieckiej, a Drewnik w austriackiej.

W wyniku działań wojennych budynek szkoły, podobnie jak większość domów, spłonął.

W tym czasie córka miejscowego sekretarza, Kowalczykówna wychodzi z inicjatywą otwarcia szkoły i prowadzi ją przez 5 lat. Dzieci uczyły się w wynajętych pomieszczeniach.

Po odzyskaniu niepodległości rozpoczęła działalność obowiązkowa szkoła siedmioklasowa. Dzieci nadal uczyły się w wynajętych salach, część izb lekcyjnych mieściła się w starym budynku Urzędu Gminy. Wobec trudności lokalowych, władze przystąpiły do budowy nowej szkoły przy ul. Babiej.

Jej budowę ukończono w 1926 r. Mieściły się w niej 4 izby lekcyjne, 2 sionki, kancelaria oraz dwa pokoiki na poddaszu dla nauczycieli.

Do szkoły uczęszczały dzieci z Przytoczna, Blizocina i Woli Blizockiej.

Do 1926 r. kierownikiem szkoły był p. J. Siwiński, następnie p. Czesław Zagajski, a od 1926 r. aż do wybuchu II wojny światowej p. Albin Rosolski. Wśród nazwisk nauczycieli widnieją następujące: Antoni Zdunek, K. Sośnicka, Matejkówna, Urszula Miturówna, Mróz, Satowski, Jarczyński, Cybulski, Stanisław Deputat, Stanisława Rosolska, Leonard Kołodziej, Andrzejewski, ks. Jan Kazimierczak. W1933 r. szkole nadano imię Stanisława Staszica. Bardzo szybko okazało się, że wybudowany budynek jest za ciasny, dlatego nauka odbywała się też w domu p. Jędrychów i p. Wójcików. Jednak to nie rozwiązywało trudnej sytuacji. Postanowiono postawić nową szkołę.

Tak ważnym przedsięwzięciem kierował, z ogromnym osobistym zaangażowaniem, Albin Rosolski. Drzewo pozyskano z lasu, który Łysobyki posiadały pod Walentynowem. Jego transportem na tzw. żelaźniakach, zajęli się gospodarze. Szkołę budował cieśla z Drewnika - p. Michał Radomski.

Budowę ukończono w 1936 r. i stopniowo oddawano do użytku. Wykończeniem sali gimnastycznej zajęła się, już po wojnie, Stanisława Rosolska. Okres okupacji, tak jak dla wszystkich polskich szkół, był bardzo ciężki. W obozach koncentracyjnych zginęło 2 nauczycieli: Stanisław Deputat i Albin Rosolski oraz ks. Jan Kazimierczak. Taki sam los spotkał wielu uczniów pochodzenia żydowskiego.

W czasie wojny szkoła funkcjonowała w ograniczonym zakresie. Uczyło tylko kilku nauczycieli: Stanisława Rosolska, L. Ośmiałowski, J. Naczas, Jesionowska, Zofia Garlewska.

Od 1940 r., po aresztowaniu Albina Rosolskiego, kierownikiem szkoły został Andrzejewski. W czasie, kiedy w szkole stacjonowały wojska niemieckie, dzieci "uczyły się w remizie strażackiej i u Stanisława Kijka na Budzyniu.

Po wyzwoleniu zaczął się nowy okres w dziejach szkoły. Z ławek zniknęły "stery", a pojawiły się polskie podręczniki. Przyszli też nowi nauczyciele.

Przez 3 lata kierownikiem był p. Michaluk, potem kolejno szkołą kierowali: Stanisława Rosolska, Jerzy Kozak, Stanisława Wójcicka, Krystyna Stefura, Maria Wójcicka, Jolanta Fotyga, Emilia Białachowska, Wojciech Jakóbczyk, Jarosław Blicharz, Waldemar Wilkowicz. W 2008 roku Szkoła Podstawowa w Jeziorzanach zostaje decyzją władz gminy zlikwidowana. Mieszkańcy postanawiają walczyć o edukację na terenie miejscowości, a rezultatem ich starań jest powołanie w 2009 roku szkoły społecznej dla klas I-VI. Szkoła społeczna prowadzona jest przez Stowarzyszenie Edukacyjne „Promyczek” do roku 2014. Dyrektorem szkoły w tym czasie jest Jarosław Zaprzalski a następnie Zofia Domińska.

Na przestrzeni 52 lat pracowało ponad 90 nauczycieli.